แด่วัยเยาว์ของเราที่ผ่านพ้น เธอเข้าใจว่านั่นคือแสงจันทร์ที่สว่างที่สุดในชีวิตเธอ ทว่าแสงจันทร์จะสว่างขนาดไหน ก็ไร้ซึ่งไออุ่น เจิ้งเวยเจ้าของฉายา "ยัยหนูน้อยแก้มใส" หลงรักหลินจิ้งพี่ชายข้างบ้าน แต่แล้วเมื่อเจิ้งเวยสอบติดมหาวิทยาลัยในเมืองเดียวกับหลินจิ้ง พร้อมก้าวสู่รั้วมหาวิทยาลัยด้วยจิตใจที่เต็มไปด้วยความหวัง กลับพบว่าหลินจิ้งเดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศโดยไม่บอกกล่าวขณะเดียวกัน พ่อแม่ของเจิ้งเวยก็หย่าขาดจากกัน คนที่มองโลกในแง่ดีอย่างเธอ กลับต้องเจอกับความโหดร้ายของการเติบใหญ่เป็นครั้งแรก ต่อมาด้วยเหตุบังเอิญบางอย่างทำให้เธอตกหลุมรักเฉินเซี่ยวเจิ้งรุ่นพี่ร่วมคณะ หลังผ่านอุปสรรคนานัปการ เจิ้งเวยกับเฉินเซี่ยวเจิ้งก็ได้อยู่ด้วยกันในที่สุด แต่ทว่าหลังเรียนจบมหาวิทยาลัย บททดสอบแห่งการผันผ่านวัยเยาว์ก็มาเยือนเธออีกครั้ง...ก็เหมือนกับบ้านเกิดที่มีเพื่อคิดถึง วัยเยาว์ก็มีเพื่อหวนนึก ตอนที่เรายังมีมัน มันไม่มีค่าอะไร มีเพียงถลุงใช้จนไม่มีเหลือ พอมองย้อนกลับไป ทุกอย่างถึงมีความหมายขึ้นมา...คนที่เคยรักเราและคนที่เคยทำให้เราเจ็บปวด ล้วนเป็นความหมายแห่งการดำรงอยู่ของวัยเยาว์