เมื่อได้พบเจ้า พี่ก็รู้แล้วว่าชีวิตพี่ไม่ได้มีเคราะห์กรรมเสียอย่างเดียว

แต่มันมีแสงสว่างของโชตชะตารอพี่อยู่เช่นกัน เจ้ามิต้องพูดอันใดดอก

เพียงเห็นเจ้าเก็บมาลัยไว้ไม่ห่างกายแต่วันนั้น พี่ก็รู้แล้วว่า...

 สิ่งที่อยู่ในหัวใจเจ้าคือสิ่งใด เจ้าเก็บมาลัยของพี่ ก็เหมือนเจ้าไม่รังเกียจ

รับฝากใจพี่ไว้กับตัว สุดหัวใจพี่แล้ว ที่ได้บอกคำรักกับเจ้าตามตรง

แล้วรับรู้ความทั้งหมดว่า...ใจเจ้าก็เฝ้าเรียกร่ำคำคำนี้อยู่เช่นกัน

ลำดวนเอยเคยตระหลบ  กลิ่นอายอบสบนาสา

นึกถึงนาฏกลิ่นบุหงา               จำจากเจ้าเฝ้าถวิล

รวยรื่นคืนจันทร์จ้า                  พี่ปรารถนาเพียงยุพิน

ห่างไกลเพียงห่างถิ่น               หวังเพียงเจ้าเฝ้าคะนึง

ข้าเป็นข้าบดินทร์ พ่อข้าเป็นพระยาถือน้ำพิพัทสัจจา

พ่อสอนข้าว่า "ถึงเจ้าจะเกิดเป็นเศษเสี้ยวธุลีของแผ่นดิน เจ้าจงรู้ว่า

แผ่นดินให้อะไรกับเจ้า และตัวเจ้าเองมีความหมายต่อแผ่นดินเพียงใด

จงทำตัวเป็นเศษธุลีที่มีค่าของแผ่นดิน เป็นข้าแห่งบดินทร์

อันร้อยรวมศรัทธา ความกล้าหาญ ความรัก ความภักดี ไว้ในดวงใจเดียวกัน"