คนเกือบได้ตำแหน่งว่าที่ ‘คุณป๋า’ ทำหน้าพิกล แทบจะหลุดขำออกมาดังๆ
ที่ผ่านมาเขาเคยเจอผู้หญิงแค่สองประเภท คือเกรงเขาเสียจนเกือบจะเรียกว่าหงอ กับอีกประเภทก็ชื่นชมเอาใจจนบางครั้งเขารู้สึกว่าตัวเองแทบจะกลายเป็นเทวดาไป
...และนี่คือความสุขใจที่เขาไม่เคยได้จากผู้หญิงคนไหนนอกจากผู้หญิงตรงหน้า จากความหงุดหงิดเปลี่ยนเป็นความบันเทิงใจ เมื่อได้ยินถ้อยคำและน้ำเสียงใสที่พูดเป็นจริงเป็นจัง ได้แต่กลั้นยิ้มไว้อย่างอดทน
“ผมแก่ขนาดนั้นเชียว...”
หญิงสาวมองหน้าคุณป๋าที่ประท้วงว่าตัวเองยังไม่แก่ แล้วก็ชักคล้อยตาม ใบหน้าเข้มดวงตาเรียวตวัดเฉียงน้อยๆ กับริมฝีปากหนาได้รูป มองไปก็เหมือนวัยรุ่นตอนปลายเฮี้ยวๆ อยู่เหมือนกัน ยังห่างไกลกับคำว่าแก่มากมาย “ยังไงก็แก่กว่าแก้มหลายปีล่ะ”
“แค่ห้า...” เขาบอก
“ตั้งห้าปี!”
ชายหนุ่มยิ้มบาง ไม่ใส่ใจกับการพยายามเพิ่มช่วงห่างระหว่างวัยของอีกฝ่าย
“แล้วรู้เหรอว่าเด็กป๋าเขาต้องทำอะไรกันบ้าง”
คนถูกถามชักหน้าแดง ก็ทำไมจะไม่รู้เล่า! รู้ดีมากเชียวล่ะเพราะพยายามหลีกเลี่ยงระมัดระวังตัวมาตลอดชีวิตการทำงาน แถมน้ำเสียงเนิบของเขาในประโยคถัดไปก็ทำให้ไปต่อแทบไม่ถูก
“ไม่ได้อยากเป็นป๋าหรอกนะ...เรียกซะแก่...อยากเป็นอย่างอื่นมากกว่า”