หนังสือบ้านมือสองสภาพโดยรวม 85-90 เปอ

คุณมีอะไรเหรอคะ หรือจะนัดวันเวลาไปอำเภอ”

“รู้สึกว่าคุณจะอยากหย่าเหลือเกินนะ หรือใจร้อนอยากรีบกลับไปหาพ่อสารวัตรนั่นเร็วๆ ไม่ต้องห่วงหรอกถ้าคุณตอบคำถามถูกใจผมก็จะปล่อยคุณไปแน่ ทั้งๆ ที่ผมก็รู้ดีอยู่แล้วว่าคำตอบของคุณไม่มีทางจะถูกใจผม”

“นี่คุณเป็นอะไร หรือกำลังหมายถึงอะไร ฉันงงไปหมดแล้ว”

“ผมจะเป็นอะไรในสายตาคุณได้ นอกจากไอ้โง่ที่ถูกคุณใช้เป็นเครื่องมือแก้แค้นน้าสาเท่านั้น อย่าบอกนะว่าคุณลืมไปแล้ว ผมน่าจะรู้น่าจะคิดได้ว่าคนรอบจัดอย่างคุณน่ะเหรอ จะกินเหล้ากับผู้ชายอย่างผมจนเมาปลิ้น แล้วยอมลงเอยบนเตียงกับผมง่ายๆ เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้ใช่มั้ย คุณไม่มีทางปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นใช่มั้ย”

“ฉันอธิบายคุณได้นะว่าเรื่องมันเป็นมายังไง”

“คุณจะอธิบายหรือว่าแก้ตัวกับผมเหรอ ว่าเรื่องทั้งหมดที่ผมบังเอิญรู้มามันไม่ใช่ความจริง แต่ความจริงที่จริงยิ่งกว่าคือ คุณกำลังจะบอกผมว่าเรามีอะไรกันในคืนนั้นอย่างเมามัน เต็มฟัดเต็มเหวี่ยงและมีความสุขล้นเหลืออย่างนั้นน่ะเหรอ ถ้าใช่แล้วไอ้ที่คุณคอยห้ามปรามผมไว้ในทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกันล่ะมันคืออะไร อาการหวงเนื้อหวงตัวของคุณไว้ให้สารวัตรนั่นล่ะมันคืออะไร”

“ใช่! แล้วจะทำไมล่ะ ก็ในเมื่อคุณเองไม่ได้เสียหายอะไรอยู่แล้ว และฉันก็กำลังจะหย่าให้คุณแล้วนี่ไง คุณยังต้องการอะไรอีกไม่ทราบ ปล่อยนะฉันเจ็บ”

“หย่าแล้วให้คุณไปนั่งหัวเราะเยาะผมกับไอ้แฟนตำรวจนั่นน่ะเหรอ ไม่มีทาง หรือถ้ามีคนที่หัวเราะควรจะเป็นผมไม่ใช่คุณ และผมจะบอกให้รู้ว่าผมต้องการอะไรจากคุณ หรือคุณต้องชดใช้อะไรให้กับเครื่องมือหน้าโง่ๆ อย่างผม มานี่”

“ปล่อยฉันนะคุณวี บอกให้ปล่อยไง”

“ปล่อยฉันนะคุณวี โอ๊ย! ปล่อยฉัน ได้ยินมั้ยฉันบอกให้ปล่อย”

“ผมจะปล่อยคุณแน่ แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้ คุณต้องชดใช้สิ่งที่คุณทำกับผมก่อน มานี่จะไปไหน”

“ปล่อยนะ ปล่อยยยยยย อืห์มมมมมมมมม”

“คุณวีอย่าค่ะ ได้โปรดอย่าทำให้ฉันต้องเสียใจไปมากกว่านี้เลยนะคะ ฉันขอร้อง”

“อย่ามาขอร้องให้ยากเลย คุณจะต้องได้รับบทเรียนอย่างสาสมที่คิดดึงผมมาใช้เป็นเครื่องมือ”