“ในเมื่อทุกอย่างเป็นแบบนี้ เรื่องราวของเราสองคนก็มาถึงทางแยกแล้วละ” นิ้วเรียวสวยทั้งสิบกำจิกเข้าหากันจนแน่น
ศรัณย์นั่งเงียบไปพักใหญ่ ดวงตาคมมองสบกับนารีนาทนิ่งงัน เขารู้ว่าหญิงสาวกำลังเจ็บปวด แต่พยายามฝืนเก็บเอาไว้เพียงลำพัง “อืม...”
“มิ้งค์ขอถามอะไรสักหน่อยได้ไหม” หากได้รู้แล้วมันจะได้จบโดยไม่มีอะไรติดค้างอยู่ในใจอีก
“ได้สิ”
“เคยพยายามมองมิ้งค์ในฐานะอื่นนอกจากเพื่อนไหม” ถามออกไปริมฝีปากสั่นระริก ขยับนั่งหลังตรงรอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ
“ทำไมจะไม่เคย”
หญิงสาวพยักหน้ารับรู้เบา ๆ สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ แล้วระบายออกผ่านจมูกโด่ง ทว่ายังมีอีกคำถามหนึ่งที่อยากรู้
“แล้ว...” พูดออกไปแล้วก็เกิดความลังเลขึ้นมาเสียนั่น “แล้วเคยคิดจะรักมิ้งค์บ้างไหม”