ดวงตาของเอ๊ดวินาพร่าพรายไปเป็นครู่เมื่อมองไม่เห็นชื่อ 'อเล็กซิส วินฟิลด์' อยู่ในบัญชีรายชื่อที่พยาบาลส่งให้ดู

"คุณแน่ใจหรือคะว่าเป็นตุ๊กตาตัวเดียวกันกับของน้องสาวของคุณ..." พยาบาลถามซ้ำอย่างสนใจจริงจัง

"แน่ใจค่ะ...ฉันเย็บเสื้อตัวนี้ให้มันเอง"

"เป็นไปได้ไหมว่าแกจะยกให้เด็กคนอื่น...หรือไม่ก็ถูกแย่งไป..." เอ๊ดวินาพยักหน้าเงียบๆ สักอึดใจหนึ่งหล่อนจึงตอบด้วยเสียงแผ่วเบา

"ก็อาจจะเป็นแบบนั้น...แต่ว่า...ในเรือลำนี้มีเด็กที่ไม่มีพ่อแม่ผู้ปกครองมั่งไหมคะ...เด็กที่ไม่สามารถบอกชื่อหรือนามสกุลของแกได้ บางที..." หล่อนไม่อาจพูดได้จบประโยค เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าอเล็กซิสโตพอที่จะบอกชื่อหรือนามสกุลของตนเองได้ เอ๊ดวินาเกือบจะสิ้นหวังที่จะได้พบอเล็กซิสเสียแล้ว ในยามบ่ายหล่อนไปเดินเล่นอยู่ที่ดาดฟ้าเรือตามลำพัง พยายามจะไม่คิดถึงเหตุการณ์บนเรือ 'ไททานิค' ไม่นึกถึงการหายสาบสูญอย่างไร้ร่องรอยของครอบครัวของหล่อนที่เหลืออยู่ หล่อนเอาแต่เหม่อมองไปที่ขอบฟ้าอย่างไร้จุดหมาย ไม่ยอมมองต่ำลงไปในท้องทะเลอีกต่อไป