ข่าวการเสียชีวิตของ ‘ชาร์ล ซิลแวนเลียน’ ทำให้เธอหัวใจสลาย ลูกน้อยในครรภ์เป็นกำลังใจหนึ่งเดียวของผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่าง ‘ณิชา’
เจ็ดปีผ่านไป...เธอกลับพบว่าเขายังไม่ตาย เธอดีใจจนหอบลูกไปหาถึงอเมริกา เพียงเพื่อจะถูกขับไสไล่ส่งอย่างไม่ไยดี
หลังจากนั้น หัวใจของเธอต้องแตกสลายอีกครั้ง เขากลับเข้ามาในชีวิตเพื่อจะพรากลูกรักไปจากอกแม่ ไม่มีเยื่อใยต่อความรักของเราแม้เพียงสักนิด เขาความจำเสื่อมหรือแกล้งจำไม่ได้กันแน่!
ณิชาพยายามต่อสู้ทุกทาง กีดกันเขาออกไปแต่ไม่เป็นผล สุดท้ายจึงต้องจำยอมตกลงใจแต่งงานกับคนอื่น!
มีหรือ...ที่เจ้าพ่อกาสิโนจะยอมให้ใครมาหยามน้ำหน้า ถึงแม้เขาจะจำไม่ได้ แต่ผู้หญิงคนนี้กลับทำให้เขาต้องตกหลุมรักเธอทุกวัน หรือหัวใจดวงนี้เป็นของเธอมานานแสนนาน อย่างไรเขาก็ต้องแย่งชิงเมียรักและลูกน้อยกลับมาเป็นของตัวเองให้ได้ ไม่ว่าผู้ชายหน้าไหนก็อย่าได้หวัง
เขาคงไม่รู้ว่าหัวใจของณิชา...เจ็บเกินจะกล้าเสี่ยงอีกครั้ง

“นั่นคุณหั่นทำอะไร”
“ผัดผักใส่หมู ของโปรดชาลีค่ะ” หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงแจ่มใส
“มา...ให้ผมช่วยดีกว่า”
“อุ้ย!”
เขา ‘ช่วย’ ด้วยการเข้ามายืนซ้อนอยู่เบื้องหลังแล้วจับมือของเธอเอาไว้ทั้งสองข้าง จากนั้นจึงออกแรงหั่นเนื้อหมูออกมาเป็นชิ้นๆ อย่างแช่มช้า ใบหน้าคมคายแนบอยู่บริเวณแก้มนุ่ม จมูกสันโด่งลอบสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ จากเรือนกายและเรือนผมเป็นระยะๆ
“คุณถอยออกไปดีกว่า...ยิ่งช้าไปกันใหญ่” ณิชาเอ่ยไล่เสียงตะกุกตะกัก ร่างบางยืนตัวแข็งเกร็งอยู่ภายในอ้อมกอดอบอุ่น
“ช่วยกันทำจะช้าได้อย่างไร”
“ถ้าคุณอยากช่วยนักก็เอาเขียงกับมีดมาอีกชุดแล้วไปยืนหั่นตรงโน้น” ณิชาบุ้ยปากไปที่ฝั่งตรงข้าม
“ตรงนี้แหละดีแล้ว ทั้งหอม ทั้งอุ่น”
ชาร์ลพิสูจน์ด้วยการจรดริมฝีปากลงบนแก้มนวลฟอดใหญ่