"ที่เล่นอยู่นั้นไม่ใช่เกม แต่มันคือความเหงาหงอย" เกรงว่าประโยคนี้คงมีเพียงคนที่เคยเล่นเซิร์พร้างถึงเข้าใจความวังเวงในนั้น "เซิร์ฟร้าง" ก็เหมือนชื่อของมัน เป็นเซิร์ฟเกมที่เงียบเหงา มีผู้เล่นอยู่น้อยนิดจนอ้างว้างราวกับป่าช้า ขนาดที่ว่าฟลัดเวิลด์แซตยังต้องรอตั้งครึ่งค่อนวันจึงมีคนตอบกลับ แต่ "ฟางเจิง" ในฐานะผู้เล่นแทน กลับทำใจละทิ้งเซิร์ฟร้าง "จิ้งฮวาสุยเยวี่ย" นี้ไปไม่ได้ เขายังคงพาตัวละครของตน ท่องเที่ยวบนเซิร์ฟเวอร์ที่เปี่ยมด้วยความทรงจำแห่งนี้ต่อไป

    และเพราะแบบนั้น ฟางเจิงถึงได้พบกับเหล่าสหายพิลึกกึกกือ เริ่มต้นการเดินทางเคลียร์ดันเจี้ยนที่ต้องก่นด่านับครั้งไม่ถ้วนด้วยกัน เดี๋ยวก่อน! เซิร์ฟนี้มันร้างนะ จะลงดันเจี้ยนยังไงก็ต้องการคน ทว่าตะโกนในเวิลด์แซตเท่าไร สมาชิกปาร์ตี้ก็ยังมีกันอยู่แค่นี้! อย่างไรก็ตาม แม้เซิร์ฟนี้จะยังคงร้าง แต่สำหรับใครบางคนก็เหมือนจะไม่ได้รู้สึก "โดดเดี่ยว" อีกต่อไป...