เพราะความพลั้งเผลอบวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ ทำให้ปรัชญาเผลอมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงที่ไม่นึกรักตั้งแต่แรกพบ
เมื่อถูกปฏิเสธจากเธอ เขาจึงเดินหน้าตามจีบเธอมาเป็นเมีย ยัยตัวร้ายของนายเหมืองปราชญ์

“ปละ...ปล่อยค่ะ พอได้แล้ว คุณไม่ควรทำแบบนี้กับวุ้นอีก”
ปรัชญามองเธอนิ่งงัน เขายอมหยุดไม่จูบต่อ แต่ยังไม่ยอมปล่อยเธอลงจากตัก ดวงตาคมหวานจับจ้องมองใบหน้างามล้ำอย่างพึงพอใจ ริมฝีปากนุ่มนิ่มของเจ้าหล่อนถูกเขาครอบครองอีกครั้ง ยิ่งเห็นว่าบวมเจ่อเพราะฝีมือตนแล้วยิ่งชอบใจ ลมหายใจอุ่นจัดแผ่ซ่านรินรดเนื้อตัว พาให้หัวใจสาวเต้นแรงไม่ยอมหยุด จะมองอะไรนักหนาเล่าพ่อคุณ คนเขาก็เขินเป็นนะ อีตาหน้าหล่อ
“ผมยอมรับว่าลืมตัวลืมใจไป แต่พอหลังจากนั้น ที่วุ้นหวานหลบมาแล้ว จากที่ลืมตัวก้ากลายเป็นติดใจ นึกถึงและอยากได้”

“เรื่องของเราแรกเริ่มเดิมทีมันก็ไม่ใช่ในแบบที่วุ้นเคยวาดฝัน” จำได้ว่าครั้งแรกเขาไม่สนเธอด้วยซ้ำ ตอนนั้นที่ได้เจอหน้ากันครั้งแรกก็ตอนที่ไปถ่ายแฟชั่นชุดว่ายน้ำ ก่อนที่เหตุการณ์ในวันวาเลนไทน์จะทำให้เรื่องราวความสัมพันธ์ของเธอกับปรัชญาก้าวกระโดด
“พี่บ่าวไม่ได้จีบวุ้นหวาน” เขาต่อประโยคให้ คิดทีไรก็ได้แต่ก่นด่าตัวเองที่แสดงท่าทางหื่นๆ กับเธอแบบนั้น
“ใช่ค่ะ พี่ข้ามขั้นตอนไปไกลเลยล่ะ” ครั้งแรกที่เจอหน้ายอมรับว่าตั้งแง่ใส่เขาไปแล้ว ครั้นพอได้ล่องเรือกับเขาในค่ำคืนนั้น ความรู้สึกในใจเธอที่มีกับเขาก็เริ่มเปลี่ยนแปลง
“พอกลับจากสิชลคราวนั้น วุ้นก็รอว่าพี่จะโทรหาหรือเปล่า สรุปคือรอเก้อ รอจนลืม จนคิดว่าพี่คงลืมวุ้นไปแล้ว” สัมผัสอันวาบหวามซ่านใจยังติดตรึงมิเลือนหาย ในค่ำคืนนั้นเขากับเธอต่างเมาด้วยกันทั้งคู่
ความลับในค่ำคืนหวามทำให้เธอตัดใจลืมเขาไม่ลง เขาไม่ได้จีบเธอแต่แรกเหมือนผู้ชายคนอื่น ปรัชญามอบสัมผัสรุ่มร้อนไว้บนผิวกายจนทั่วทั้งตัว เขาแนบริมฝีปากจูบซับอย่างละมุนละไมหากแต่ซาบซ่าน
ภายใต้แผ่นฟ้าในยามรัตติกาล บนผืนธาราอันเวิ้งว้างกว้างใหญ่ สองหนุ่มสาวได้มอบความสนิทเสน่หาให้กันและกัน ประสบการณ์อันวาบหวามที่เพิ่งเคยพานพบเป็นครั้งแรก ทำให้ความยับยั้งชั่งใจพลันหดหาย รู้ตัวอีกทีเขาก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากเรือนกายของเธอเสียแล้ว