ความผิดพลาดที่เกิดจากหนึ่งคน ต้องการ อีกคน ร้าวราน นำคนสองคนที่ไม่ได้เกลียด ทว่าไม่ได้รัก ให้มาอยู่ร่วมกันในฐานะ พ่อแม่ของลูก

___


"เงินไม่มี งานต้องทำ แล้วจะเอาปัญญาที่ไหนมาเลี้ยงลูกผม ถ้าคุณท้องจริง แล้วลูกในท้องของคุณเป็นลูกผม ผมไม่ยอมหรอกนะถ้าคุณจะพาลูกผมไปลำบาก"

"ก็นี่ไงคะ โซถึงได้มาขอเงินคุณพร้อม" เธอเองก็ไม่ยอมให้ลูกลำบากเหมือนกันกับพร้อมนั่นแหละ

ท่าน สส. คลึงขมับ พร้อมเครียดจนน่ากลัวว่าหัวจะระเบิด ที่ผ่านมาเขาไม่เคยใช้ชีวิตประมาท ไม่ว่าจะทำตัวเสเพลแค่ไหนก็ไม่เคยพลาดพลั้ง แต่นี่กลับทำอดีตเด็กในบ้านท้อง "มีเงินแล้วไม่ใช่ว่าจะแก้ปัญหาได้ทุกอย่างหรอกนะ คุณขอผมมาเท่าไหร่นะ สิบล้าน?"

"ค่ะ"

"แค่สิบล้านจะใช้ได้นานแค่ไหนกัน คุณตัวคนเดียวแล้วยังต้องทำงาน เวลาคุณไปทำงานจะทำยังไงกับลูก ไหนจะตอนคุณอุ้มท้องอีก ถ้าคุณไม่ระวังจนเกิดอุบัติเหตุ ลูกผมจะไม่เป็นอันตรายไปด้วยเหรอ"

"แล้วคุณพร้อมจะเอายังไงล่ะคะ" นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ "หรือจะแต่งโซเป็นเมีย?"

พูดออกมาได้

ใช้สมองส่วนไหนคิด!

"ผมทำคุณท้อง ไม่ได้หมายความว่าผมจะรับคุณเป็นเมียหรอกนะ"

"โซก็ไม่คิดหรอกค่ะว่าคุณพร้อมจะแต่งงานกับโซ อีกอย่างต่อให้คุณพร้อมจะแต่ง โซก็ไม่แต่งค่ะ" ในชีวิตเคยใกล้ชิดผู้ชายอยู่สองคน คนแรกพี่ชาย นอกจากไร้ซึ่งความเป็นผู้นำ เป็นที่พึ่งให้แม่กับน้องไม่ได้ ยังนำความเดือดร้อนมาสู่ครอบครัวไม่รู้จักจบสิ้น ส่วนคนที่สอง.. ทีปกร อดีตคนรักที่คบหากันมานับสิบปี ผู้ชายที่เธอทุ่มเทให้ทุกอย่าง ทว่าสุดท้ายคนที่เธอคิดจะร่วมหอลงโรงด้วยกลับตอบแทนกันด้วยการ์ดแต่งงานซึ่งชื่อเจ้าสาวไม่ใช่นางสาวยิปโซ
ในขณะที่ทีปกรทำความรู้จักกับผู้หญิงอีกคน เธอกลับวาดฝันไปถึงวันข้างหน้าว่าจะร่วมสร้างครอบครัวกับคนรักที่คบหากันมานานนับสิบปี สุดท้ายปลายทางของคนตั้งใจรักไม่มีจริง สิ่งที่ได้คืนมาคือน้ำตาและเศษซากหัวใจที่พังยับเยิน

วูบหนึ่งพร้อมเห็นรอยร้าวในนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม ทว่าเพียงครู่มันก็อันตรธานหายไปจนเขาไม่แน่ใจว่าตนตาฝาดหรือเห็นจริง พร้อมลอบถอนหายใจ เขาเห็นน้ำตาผู้หญิงมามาก ทั้งจากการกระทำของตัวเขาเองและคนอื่น แต่เขาไม่ใช่ผู้ชายจำพวกใจอ่อนกับน้ำตา ติดจะรำคาญเสียด้วยซ้ำยามเห็นคนมาร้องไห้ต่อหน้า

ทว่ากับยิปโซต่างออกไป แค่เจ้าหล่อนตาแดงจมูกแดง กลับพาให้ความรู้สึกสั่นตาม อาจเป็นเพราะเห็นกันมาตั้งแต่เด็กกระมัง แม้ห่างไกลคำว่าโตมาด้วยกัน ด้วยเขาไปเรียนที่อังกฤษตั้งแต่ยิปโซเกิด กระนั้นก็รู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าคือสมาชิกคนหนึ่งของบ้านอัศวพงษ์ "อย่างกับว่าผมจะอยากแต่งกับคุณ ผมไม่เคยคิดเรื่องแต่งงาน ยิ่งเรื่องลูกยิ่งไม่เคยคิด แต่ถ้าผมทำคุณท้อง ยังไงผมก็ต้องรับผิดชอบ"

"ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจริงๆ" น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ไหลบ่าออกมา ความกดดันที่แบกเอาไว้คล้ายจะเบาลงเมื่อพร้อมพูดออกมาว่าจะรับผิดชอบ เธอไม่ได้เชื่อลมปากผู้ชาย หากแต่สิ่งที่พร้อมพูดยังดีกว่าที่ได้ยินเขาบอกว่า มั่นใจได้ยังไงว่าเด็กในท้องเป็นลูกผม หรือคำพูดอื่นที่อาจทำให้คนฟัง ฟังแล้วเข่าทรุด

"คุณไปเก็บของนะ แล้วย้ายมาอยู่กับผม"