ชุด ทัณฑ์รัก ประกอบด้วย
1) ทัณฑ์รักเมียยอดเสน่หา
2) ทัณฑ์รักอาญาสวาท
3) ทัณฑ์รักตรวนพิศวาส

- ทัณฑ์รักอาญาสวาท
แม้จะแยกทางกันแล้ว แต่อักษราภัครก็ยังมี 'อาญาสวาท' ติดตัว ภิชาดลไม่ยอมปล่อยให้เธอลอยนวล ตราบใดที่ใจเขายังไม่ได้รับความเป็นธรรม

“นี่ค่ะ ใบหย่าที่พี่ต้องการ เรย์จัดการให้แล้ว” เธอบอก ในใจแทบร้าวราน ถ้าไม่คิดถึงลูก ป่านนี้คงทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นแล้ว “ขอบคุณมากสำหรับทุกอย่าง ถึงมันจะเป็นความสุขจอมปลอมก็ช่าง แต่เรย์ก็รับมันไว้ด้วยความเต็มใจ เรย์ซึ้งใจมากค่ะสำหรับของขวัญจากพี่ ไม่ต้องห่วงนะ เรย์จะไปจากที่นี่อย่างแน่นอน แต่ขอพูดอะไรกับพี่สักหน่อย หวังว่าคงยอมฟังเรย์บ้าง อย่างน้อยก็ในฐานะคนรู้จักกัน”
“เธอจะพูดอะไรล่ะ จะอ้อนวอนฉันหรือจะพูดเรื่องของขวัญที่บอกว่าจะให้ฉัน บอกแล้วไงว่าฉันไม่เอา!”
“เรื่องของขวัญค่ะ ถ้าพี่ไม่เอาก็ไม่เป็นไร เรย์ไม่ว่า...” เธอกลั้นเสียงสะอื้นไว้ ริมฝีปากสั่นระริกตามความรู้สึกที่หน่วงในใจ "ขอบคุณมากจริงๆ ที่เลือกที่จะไม่เอาของขวัญชิ้นนี้กับเรย์ เรย์ไม่รู้ว่าจะขอบคุณพี่ด้วยสิ่งไหน แต่หวังว่าอิสระที่เรย์มอบให้ จะทำให้พี่ไม่พรากลูกไปจากเรย์”
“อะไรนะ?!”
“เรย์ท้องค่ะ เมื่อวานที่ไปหาหมอก็เพราะเรื่องนี้ เรย์ตั้งใจไว้ว่าจะเซอร์ไพรส์พี่ แต่ก็โดนพี่เซอร์ไพรส์กลับจนทำอะไรไม่ถูก พี่พูดแล้วนะคะว่าจะไม่รับของขวัญจากเรย์ เรย์ขอบคุณมากจริงๆ ขอบคุณที่สุด...ที่ปล่อยเราสองแม่ลูกไป ไม่ต้องห่วงว่าเรย์จะเรียกร้องอะไรจากพี่ เรย์ไม่ทำเด็ดขาด...”

- ทัณฑ์รักตรวนพิศวาส
ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นโดยปราศจากความรัก มันจะไปยั่งยืนได้อย่างไร?!
เมื่อหัวใจเขาเป็นของคนอื่น ส่วนเธอ...แค่เมียคืนเดียว

“อ้วก!...อ้วก!...” เสียงอาเจียนดังลั่นห้องน้ำ หน้าเคาเตอร์อ่างล้างหน้าปรากฏเงาของร่างบางที่อยู่ในชุดนอน ผมยาวเฟื้อยสีน้ำตาลอ่อนพันใบหน้ายุ่งเหยิง มือเล็กข้างหนึ่งลูบอก อีกข้างเสยผมขึ้นเพื่อไม่ให้มันตกลงมาปรกหน้าปรกตา จวบจนเมื่อไม่มีอะไรที่อยู่ในท้องจะสามารถวิ่งผ่านลำคอออกมาได้อีก ‘พรปวีณ์’ จึงเปิดก๊อกน้ำพร้อมกับวักน้ำขึ้นมาล้างปากพลางมองหน้าตัวเองในกระจก
ใบหน้าขาวซีด ผมยุ่งเหยิง ขอบตาแดงช้ำ…
เธอเกลียดสภาพตัวเองตอนนี้ชะมัด!
ทำไมถึงได้โทรมแบบนี้ คำถามนี้เกิดขึ้นในใจ เธอแปลกใจมหันต์ นี่เธอกลายเป็นคนไม่ดูแลร่างกายตัวเองไปตั้งแต่เมื่อไร สภาพตอนนี้ถ้าเดินออกไปข้างนอกหรือมีใครบางคนมากดกริ่งเรียก เธอคิดว่าคงได้มีคนตกใจจนเป็นลมแน่ มันน่ากลัวน้อยเสียที่ไหนล่ะ!
“กุนแม่ขา...” เสียงเรียกนี้ทำให้เธอได้สติ รีบล้างหน้าล้างตาตัวเองให้เสร็จอย่างรวดเร็ว หญิงสาวหันกลับไปมองดู ‘ลูกน้อย’ ที่วิ่งเข้ามาหาที่หน้าประตูห้องน้ำด้วยแล้วมองตนด้วยความสงสัย เรียวปากอิ่มฉีกยิ้มให้ ‘น้องพลอย’
“จ๋า”
“กุนแม่เป็นอะไลคะ น้องปอยได้ยินกุนแม่อ้วก”