ไม่มีใครเข้าใจคำว่า 'ก้าวพลาดในวันที่ไม่พร้อม' ได้ดีเท่าฉันอีกแล้ว
...เพื่อให้ 'ความผิดพลาดที่ดีที่สุดในชีวิต' เกิดมา ฉันยอมทิ้งอนาคต...
ยอมโดนตราหน้าว่าเป็นเด็กใจแตก ยอมโดนคนรอบข้างนินทา
เมื่อฉันย่ำแย่ ผู้ชายคนนั้นไม่เคยรับรู้ เมื่อฉันไม่เหลือใคร ผู้ชายคนนั้นไม่เคยมองเห็น
ขณะที่ฉันใช้ชีวิตอยู่บนดิน ผู้ชายคนนั้นกลับเป็นยิ่งกว่าดวงดาว
แต่วันหนึ่ง สิ่งที่เข้าใจมาตลอดว่าเป็นดาวก็กลายร่างเป็นอุกาบาตพุ่งมาถล่มใส่ฉัน...
------
“แม่ขา พ่อ! พ่อ!!”
ในวันที่ลูกชายของฉันเริ่มพูดรู้เรื่อง เขาก็เริ่มถามหาพ่อ
“คุณพ่อตายไปแล้วค่ะ” ฉันพึมพำ เพราะ 'คุณพ่อ' ที่ว่านั่นไม่เคยอยู่ในชีวิตเราสองคน เขามีตัวตนก็เหมือนไม่มี แต่ใครจะรู้ว่าจู่ๆ เขาก็โผล่มา...
"ตอนพ่อไม่อยู่ คนเป็นแม่สอนลูกแบบนี้?"