หญิงสาวทำท่าจะกลับออกไปจากห้อง ทว่าหันมองคิโนะซากิแล้วมีเรื่องติดใจตั้งแต่ตอนเดินเข้ามาจนอดถามไม่ได้

“หัวหน้าคิโนะซากิคะ...”
“อะไรอีกล่ะ?” เจ้าของชื่อเงยหน้าที่กำลังจดรายละเอียดข้อตกลงขึ้นมอง
“คิดยังไงถึงไปโกนหนวดหมดแล้วก็ตัดผมใหม่อย่างนี้ล่ะคะ?”

ชายหนุ่มทำตาปริบๆ นิ่งอึ้งไปกับคำถาม แล้วรีบก้มหน้ากลับลงไปที่เอกสารเหมือนเดิม

“ไม่ได้มีอะไรหรอก แค่รู้สึกว่าไม่ได้จัดการมานานแล้วก็เท่านั้น”

อายะครางรับเบาๆ เหมือนคิดไปเองว่าเขาดูน่ารักขึ้นมาเล็กน้อยเวลาทำท่าเหมือนกำลังเขินอายอยู่

“คุณอิริเอะไม่แซวแย่เลยเหรอคะ?”
“ช่างมันสิ มันไม่ได้มีผลกับชีวิตฉันขนาดนั้นนี่”
“แหม...คงไม่ใช่เพราะมีความรักใช่ไหม?”

คนถามแซวเล่น แต่ต้องหยุดไปเองเพราะมือที่กำลังเขียนเอกสารของอีกฝ่ายชะงัก ตัวแข็งเป็นท่อนหิน

อร๊ายยยย มีความรักเหรอ?

“ใคร?”
“อ่า... อะไรคะ?”
“ใครไปบอกอะไรเธอแบบนั้นหา?” ดวงตาดุถามคาดคั้น “พวกในแผนกธุรการช่างนินทา? ไอ้หัวหน้าแผนกเกโนวิตถาร? หรือประธานขี้เก๊ก?”

น...นี่ฉันหลุดเข้ามาทำงานในบริษัทแบบไหนเนี่ย