ค่ำคืนหนึ่งในฤดูหนาวกับเส้นทางแสนเปลี่ยว...ภัทรนันท์ เลิศอมรกุล และน้องชายฝาแฝดได้พบกับเหตุการณ์ที่ทำให้ชีวิตพวกเขาเปลี่ยนไป
การสูญเสียของเด็กหญิงตัวน้อยถูกเติมเต็มด้วยความรักจากครอบครัวใหม่ มินตรา...หล่อนกลายเป็นสมาชิกใหม่ของบ้านเลิศอมรกุล มีพี่ชายเพิ่มมาสองคนในวันที่อายุครบรอบเจ็ดขวบ ในขณะที่พวกเขาเรียนอยู่ปีสุดท้ายพอดิบพอดี

วัยที่ห่างกันไม่ใช่ม่านขวางกั้นความรักความผูกพันที่ซึมลึกลงในหัวใจสามดวง...รักที่เกินเลยกว่าคำว่าพี่น้อง หากแต่ว่ากว่าที่ทั้งสามจะรู้หัวใจตัว ทุกอย่างก็สายเกินไป...เมื่อคนที่มินตรารักและภักดีอย่างแท้จริงเช่นภัทรนันท์ เขากลับมีโซ่ทองคล้องในกับภรรยาที่ได้มาเพราะความเมา ในขณะที่เขาเองก็เก็บหล่อนเอาไว้จนเต็มหัวใจเช่นเดียวกัน

เมื่อถึงทางที่ต้องเลือกกับความลับที่ถูกเปิดเผย มินตราจะเลือกใคร ระหว่างภัทรนนท์ที่ตนเข้าใจผิดมาตลอดว่าเขาคือคนที่ใช้ร่างบังกระสุนปืนในคืนเลวร้าย หรือภัทรนันท์ที่เป็นคนช่วยเหลือกันเอาไว้อย่างแท้จริง...และภัทรนันท์จะเลือกใคร ระหว่างครอบครัวที่กำลังเริ่มต้น หรือน้องสาวนอกไส้ที่เขาใช้หัวใจเลี้ยงดูหล่อนมาจนถึงสิบแปดขวบปี...ใครบางคนว่าไว้ รักที่แท้จริงไม่จำเป็นต้องได้ครอบครอง ขอแค่เป็นส่วนหนึ่งที่ได้รับรู้ความเป็นไปของคนที่รักอยู่ห่างๆ เท่านั้นก็เป็นสุขใจมากแล้ว

+++++++++++++++++++++++


ชายหนุ่มไขประตูห้องนอนของมินตราแล้วลากหล่อนเข้ามาด้านใน เขาลากเธอไปในห้องน้ำแล้วปิดประตูขังเอาไว้...หายไปไม่นานก็กลับมาพร้อมถังน้ำขนาดย่อมที่มีน้ำผสมน้ำแข็งใส่มาจนเต็ม ไม่ทันที่มินตราจะตั้งตัว น้ำในถังก็ถูกสาดซัดราดลงบนหัวจนเปียกชุ่มมาถึงใบหน้า เขาสาดน้ำที่เหลือตามมาจนเจ้าหล่อนเปียกโชกไปหมดทั้งตัว

"หายบ้าหรือยังฮึ! มันให้เธอกินอะไรเข้าไปถึงดูไม่เป็นผู้เป็นคนแบบนี้"

หญิงสาวไม่ตอบ หล่อนนั่งกอดอกตัวสั่นงกเพราะเริ่มชาและหนาวสั่นไปทั่วร่าง จากการที่เขาใช้น้ำเย็นมาราดรดใส่กันราวต้องการแกล้งให้หล่อนสำนึกในสิ่งที่ได้ทำลงไป

แววตาคมกล้าสั่นไหวมองคนที่นั่งนิ่งหนาวสั่นอยู่กลางห้องน้ำด้วยความรู้สึกหลายอย่างที่ประเดประดังเข้ามา คล้ายจะไม่สาแก่ใจ เขาเดินเข้าไปใกล้แล้วฉุดกระชากลากถูร่างเปียกชุ่มเข้าไปในห้องกระจก เพียงยื่นมือไปดันปุ่มเปิดน้ำให้ทำงาน เรนชาวเวอร์ก็พ่นน้ำออกมาจากด้านบน มันราดรดลงบนร่างของเขาและเธอจนเปียกชุ่มไปตามๆ กัน

"พี่ภีม อัยย์หนาว พอแล้ว อัยย์ขอโทษที่ทำตัวไม่ดี ฮือๆ"