หนังสือมือหนึ่งซีล
ราคาที่ตั้งได้ทั้ง 3 เล่ม


"ข้าไม่ใช่แม่มด ข้าพยายามบอกเจ้าระหว่างทางแล้ว เจ้าเข้าใจผิดเอง" "แต่เจ้าอาศัยอยู่ในบ้านหลังนั้น" ชายผู้นั้นตะคอกอย่างฉุนเฉียวพลางแบกนางก้าวสวบๆ เข้าไปในประตูบานหนึ่ง ขึ้นบันไดเล็กแคบ "นั่นบอกได้เพียงว่าข้าอาศัยอยู่ที่นั่น ไม่ได้หมายความว่าข้าเป็นแม่มด!" นางฝืนข่มความหวาดหวั่น ทุกเกราะห่วงโซ่เย็นเยียบบนแผ่นหลังเขาและพยายามโต้แย้ง "เพียงเท่านี้ก็ปักใจเชื่อว่าข้าเป็นแม่มดโง่เง่าเกินไปแล้ว! "นั่นเป็นบ้านของแม่มด" เขาแบกนางเดินขึ้นบันไดอย่างรวดเร็ว "นั่นเป็นแค่กระท่อมที่ตั้งอยู่ในป่า" นางแย้งด้วยความโมโห เขาฟาดก้นนางอย่างเดือนดาลอีกที คำรามว่า "ได้ยินหรือไม่ว่าข้าสั่งให้เจ้าหุบปาก" นางได้ยิน แต่นางไม่หยุดพูด ยังคงดิ้นรนต่อไปและส่งเสียงประท้วงอยู่บนบ่าเขา "โปรดใช้หัวสมองของเจ้าคิดดูหน่อยเถอะ หากข้าเป็นแม่มดจริงป่านนี้ข้ากลาบร่างเป็นอีกาหนีไปแล้ว (เล่ม 1)

"บอนน์" นางมองผู้ชายตรงหน้า มือเล็กวางทายหน้าอกเขา "ข้าดีใจมากที่คนที่ข้าแต่งงานด้วยเป็นท่าน" หัวใจชายหนุ่มบังเกิดความฮึกเหิมตื่นเต้นอย่างไร้สาเหตุ เขาไม่อยากเชื่อว่าหญิงสาวตรงหน้าจะไม่ถือสาเรื่องทั้งหมด นางไม่ถือสาคำโกหกของเขา ไม่ถือสาที่เขาแย่งชิงตำแหน่งนี้มา ไม่ถือสาที่เขาลากนางลงน้ำมาด้วย "หากคนอื่นรู้จะต้องถูกตัดหัว" เขาเตือนนางเสียงแหบ้าง เคลยกมุมปาก ลูบหัวใจเขาและมองตาเขา "หากไม่ได้ท่าน ข้าคงถูกเผาตายไปนานแล้ว มองหญิงสาวที่งดงามอย่างไม่น่าเชื่อนั่งเปลือยกายอยู่บนเตียงภายใต้แสงจันทน์ บอนน์พูดอะไรไม่ออกอีก ดวงตาสีเขียวอบอุ่นของนางสวยงามจนน่าตกใจ เหมือนท้องทะเลในป่าลึก เขาคุกเข่าลงบนเตียงอีกครั้งอย่างอดใจไม่อยู่ ยื่นมือไปกอดนางแนบอกและก้มหน้าจูบนางอีกครั้งตักตวงเรียกร้องมากยิ่งขึ้น (เล่ม 2)

"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจะไปที่ใด ข้าจะอยู่กับเจ้สเสมอ" นั่นเป็นคำสัญญา เคลอึ้งไปก่อนจะเงยหน้า ดวงตาดำเปล่งประกายของผู้ชายที่อยู่ข้างหลังปราศจากความลังเล ไม่เคยฉายความไม่แน่ใจหรือเสียใจภายหลังเลย "ท่านรู้หรือไม่ว่าท่านกำลังพูดอะไร" ริมฝีปากเนียนของนางเผยออกเล็กน้อย เอ่ยถามเสียงค่อยด้วยหัวใจที่เต้นระรัว "รู้ ข้ารู้" บอนน์หลุบตามองนาง จุมพิตริมฝีปากและดุนหน้าผากเกลี้ยงเกลาของนาง "หากไม่มีข้า ไม่ว่าที่ใดก็ห้ามเจ้าไปทั้งนั้น หากไม่มีเจ้า ไม่ว่าที่ใดข้าก็ไม่อยู่ทั้งสิ้น" (เล่ม 3)